چگونه باید نوشت که بخوانند همه آن اهل حالانی که چیزی جز لودگی نمی دانند!
اگه یه سرشماری ترتیب بدن که هر کسی بین دوستانش با چه صفتی شناخته می شه، مطمئنم صفت «آدم باحالیه» با اختلاف در صدر قرار می گیره. حالا چی هست این باحال؟ آدم باید چطور باشه که بهش بگن باحال؟ هیچی. آدم باید دقیقا هیچی باشه و دوستانش هر چی که درباره اش فکر می کنن، خصوصیت خاصی به ذهنشون نرسه. اون وقته که می گن آدم باحالیه!
در کل وقتی آدم هیچی باشه، خودبخود به همین سمت می ره. وقتی هیچی باشه، با خودش می گه حداقل باحال باشم. لااقل اینو که می تونم باشه. کاری هم نداره. کافیه هر چیزی که ازش سر در نمی آره رو به سخره بگیره. هر حرف جدی ای رو با پوزخند جواب بده و حماقت و نادونی اش رو پشت یه نقاب باحال بپوشونه!
آهای آدم باحال. این نقاب دیگه رنگی نداره. این صفتی که انقدر با جدیت دنبالشین و کلی آدم رو بخاطرش مسخره می کنین و دل ملت رو بخاطر رسیدن بهش می لرزونین، خیلی بی اعتبارتر از هیچه.