۱۳۹۶ خرداد ۲, سه‌شنبه

راى مريخى

سلام

راى دادم! شايد بى انگيزه ترين رايى بود كه در زندگى ام دادم و خواهم داد. هنوز هم نمى دونم كه كار درست چى بود. غبطه مى خورم به مردمى كه انقدر سريع تصميم مى گيرن و براش تبليغ هم مى كنن.  براى اغلبشون موضوع كاملا روشنه. انگار كه از قبل تصميمشون رو گرفته باشن، فقط دنبال مقالات و فيلم هايى مى گردن كه تصميمشون رو تاييد كنه. طبيعيه كه اغلب بحث ها هم به نتيجه اى نمى رسه. البته خيلى ها مدعى شدند كه چند نفر رو متقاعد به راى دادن كردن. نمى دونم، شايد من رو هم بطور هرچند غيرمستقيم.
در كل هر بار كه بحث انتخابات مى شه، بيشتر از پيش متوجه تفاوتم با بقيه مى شم. تفاوتى دردناك كه چرا من در كل يجور ديگه فكر مى كنم؟ چرا كسى حرف من رو نمى فهمه و من هم استدلال هاى اون ها رو نمى فهمم. انگار از يه كره ديگه اومدم!

هیچ نظری موجود نیست: