سلام
و آخرین حلقه نیز پاره شد! گویی همگی در هوا معلقیم و بی وزن از سویی به سویی می وزیم! سر و تهی نداریم و بافته هایمان سرگردان در هوای سرد پاییزی، یخ زده و کرخت، بی وزن، بی حرکت، در شوک و ناآگاه از حواشی، با نسیمی به تلاطم یک موج، افتان و خیزان ... در سوگ تنهایی خویش می گرییم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر